இந்து திருமணச் சட்டத்தின் கீழ் இந்து திருமணத்திற்கான தேவைகளை உச்ச நீதிமன்றம் தெளிவுபடுத்தியது. சப்தபதி (சப்த எனில் எழு; பாதம் எனில் அடி = ஏழு அடிகள் பொருள்) போன்ற செல்லுபடியாகும் சடங்கு இல்லாத நிலையில் ஒரு இந்து திருமணத்தை சட்டப்படியானதாக ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது என்று நீதிமன்றம் கூறியது. இதில் தம்பதியினர் புனித நெருப்பைச் சுற்றி ஏழு படிகள் எடுப்பதை உள்ளடக்கியது. இந்து திருமணம் என்பது ஒரு நல்லவற்றை செய்தல் மற்றும் ஒரு சடங்கு என்றும், அது இந்திய சமூகத்தில் மிகுந்த மதிப்புள்ள ஒரு நிறுவனமாக கருதப்பட வேண்டும் என்றும் நீதிமன்றம் வலியுறுத்தியது.

செல்லுபடியாகும் இந்து திருமண சடங்கை நடத்தாமல் திருமணம் முறிவு ஆணையை கோரிய இரண்டு பயிற்சி பெற்ற வணிக விமானிகள் தொடர்பான வழக்குக்கு பதிலளிக்கும் வகையில் நீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு வந்தது.

திருமணம் என்பது "ஆடல் பாடல்", "மது அருந்துதல் மற்றும் உணவு அருந்துதல்" அல்லது "பொருள் கொடுக்கல் வாங்கல்" நிகழ்வு அல்ல என்பதைக் குறிப்பிட்டு, திருமண உறவில் நுழைவதற்கு முன்பு திருமணத்தின் புனிதத்தன்மையைக் கருத்தில் கொள்ளுமாறு இளம் ஆண்களையும் பெண்களையும் நீதிமன்ற அமர்வு வலியுறுத்தியது.

ஒரு செல்லுபடியாகும் இந்து திருமண நிகழ்வை செய்யாமல் திருமணம் முறிவு ஆணையை கோரிய இரண்டு பயிற்சி பெற்ற வணிக விமானிகளின் தொடர்பில் நிறைவேற்றப்பட்ட கடந்த நாள் ஆணையில், இளம் ஆண்களும் பெண்களும் திருமண நிறுவனத்திற்குள் நுழைவதற்கு முன்பே ஆழமாக சிந்திக்க வேண்டும் என்றும், திருமண உறவு என்பது இந்திய சமூகத்தில் புனிதமானது என்றும் நீதிமன்ற அமர்வு வலியுறுத்தியது.

ஒரு திருமணம் என்பது "ஆடல் பாடல்" மற்றும் " மது அருந்துதல் மற்றும் விருந்து உண்ணுதல்" ஆகியவற்றுக்கான ஒரு நிகழ்வு அல்லது வரதட்சணை மற்றும் பரிசுகளை தேவையற்ற அழுத்தத்தால் கோரி ஒருவருக்கு ஒருவர் பகிர்ந்து கொள்ளும் ஒரு வாய்ப்பு என்ற கருத்தில் மேற்கொள்ளப்படும் திருமண ஒப்பந்தங்கள் குற்றவியல் நடவடிக்கைகளைத் தொடங்குவதற்கு வழிவகுக்கிறது.

"திருமணம் என்பது பொருளாதார அடிப்படையிலான பொருள் கொடுக்கல் வாங்கல் சடங்கு அல்ல. இந்திய சமூகத்தின் அடிப்படை அலகாக இருக்கும் எதிர்வரும் ஊழியில் வளர்ந்து வரும் குடும்பத்திற்கு கணவன்-மனைவி நிலையை பெறும் ஒரு ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் இடையிலான உறவை நிறுவும் வகையில் கொண்டாடப்படும் ஒரு புனிதமான அடித்தள நிகழ்வு இது" என்று அமர்வு கூறியது.

இந்து திருமணங்களில் "ஏழு படிகள்" சடங்கின் அடித்தளத்தை நீதிமன்றம் எடுத்துரைத்தது. இது தம்பதியினர் நண்பர்களாகவும், திருமணத்தில் சமமான கூட்டாளிகளாகவும் மாறுவதைக் குறிக்கிறது. திருமணம் என்பது ஒரு புதிய குடும்பத்திற்கான அடித்தளம் என்றும், அது மரியாதையுடனும் கண்ணியத்துடனும் நடத்தப்பட வேண்டும் என்றும் நீதிமன்றம் வலியுறுத்தியது.

"ஒருவருக்கொருவர் கணவனும் மனைவியும் என்ற நிலையை பெற விரும்பும் இளைஞர்களும் பெண்களும், இந்து திருமணச் சட்டத்தின் பிரிவுகளின் கீழ் செல்லுபடியாகும் திருமண சடங்கு இல்லாத நிலையில், திருமணம் செய்து கொண்டதாகக் கூறப்படும் நடைமுறையை நாங்கள் குறைத்து மதிப்பிடுகிறோம்" என்று அமர்வு கூறியது.

2024, ஏப்ரல் 19 ஆம் நாள் தனது ஆணையில் , ஒரு இந்து திருமணம் நெருப்புக்கு முன் மணமகனும் மணமகளும் இணைந்து ஏழு படிகள் எடுத்து வைப்பது போன்ற பொருந்தக்கூடிய சடங்குகள் அல்லது சடங்குகளின்படி செய்யப்படாவிட்டால், திருமணம் ஒரு இந்து திருமணமாக கருதப்படாது.

"ஒரு இந்து திருமணம் ஒரு புனிதமான சடங்கு மற்றும் புனிதமான தன்மையைக் கொண்டுள்ளது என்பதை நாங்கள் மேலும் கவனிக்கிறோம். இந்து திருமணத்தில் ஏழு படிகள் எடுத்து வைக்கும் சூழலில், ரிக் வேதத்தின் படி, ஏழாவது படியை முடித்த பிறகு மணமகன் தனது மணமகளிடம், "ஏழு படிகளுடன் நாங்கள் நண்பர்களாகிவிட்டோம்.  நான் உன்னுடன் நட்பை வளர்த்துக் கொள்ளட்டும், உன் நட்பிலிருந்து நான் பிரிந்து போகாமல் இருக்கட்டும். ஒரு மனைவி தனக்கு பாதி என்று கருதப்படுகிறார், ஆனால் அவரது சொந்த அடையாளத்துடன் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட வேண்டும் மற்றும் திருமணத்தில் இணை சம பங்குதாரராக இருக்க வேண்டும்" என்று அது கூறுகிறது.

இந்து சட்டத்தில், திருமணம் என்பது ஒரு சடங்கு அல்லது நல்லவற்றை செய்தல் மற்றும் இது ஒரு புதிய குடும்பத்திற்கான அடித்தளமாகும், என்று குறிப்பிட்ட நீதிமன்ற அமர்வு "ஒரு திருமணத்தில் சிறந்த பாதி எதுவும் இல்லை, ஆனால் வாழ்க்கைத் துணைகள் திருமணத்தில் சமமான பாதி" என்று எடுத்துரைத்தது.

மேலும், இந்து திருமணச் சட்டத்தின் கீழ், ஒருவருக்கு ஒருவர் என்ற திருமணமே அப்படியான ஏற்றுக்கொள்ளக்கூடிய ஒரே திருமண வடிவம் என்றும், பல கணவர் மணம் மற்றும் பல மனைவி மணம் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை என்றும் நீதிமன்றம் தெளிவுபடுத்தியது.

இந்து திருமணச் சட்டம் மற்றும் சிறப்பு திருமணச் சட்டத்தின் கீழ் திருமணத்திற்கு இடையிலான வேறுபாட்டை நீதிமன்றம் விளக்கியது. சிறப்பு திருமணச் சட்டத்தின் கீழ் எந்த இனம், சாதி அல்லது மதத்தைச் சேர்ந்த தம்பதிகளை திருமணம் செய்து கொள்ள அனுமதிக்கிறது என்பதைக் குறிப்பிடுகிறது.

"இந்து திருமண சட்டம் பல ஆண்களுடன் மணம் மற்றும் பல பெண்களுடன் மணம் மற்றும் இதுபோன்ற அனைத்து வகையான உறவுகளையும் திட்டவட்டமாக தள்ளுபடி செய்கிறது. மாறுபட்ட சடங்குகள் மற்றும் பழக்கவழக்கங்கள் மற்றும் சடங்குகளைக் கொண்ட ஒரே வகையான திருமணம் மட்டுமே இருக்க வேண்டும் என்பதும் நாடாளுமன்றத்தின் நோக்கமாகும்" என்று நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது.

மே 18,1955 அன்று இந்தச் சட்டம் நடைமுறைக்கு வந்த பிறகு, இந்துக்களிடையே திருமணம் தொடர்பான சட்டத்தை இது தொகுத்துள்ளது என்றும், இது இந்துக்களை மட்டுமல்ல, லிங்காயத்துகள், பிரமோக்கள், ஆரியசமாஜிஸ்டுகள், பௌத்தர்கள், சமணர்கள் மற்றும் சீக்கியர்களையும் உள்ளடக்கியது என்றும் நீதிமன்ற அமர்வு கூறியது.

"கட்சிகள் அத்தகைய சடங்கிற்கு உட்படுத்தப்படாவிட்டால், இந்து திருமண சட்டத்தின் பிரிவு 7 இன் படி இந்து திருமணம் என்று ஏற்றுக்கொள்ள இயலாது. மேலும் தேவையான சடங்குகள் நிறுத்தப்படாமல், ஒரு நிறுவனத்தால் ஒரு சான்றிதழை வழங்குவது, எந்தவொரு திருமண நிலையையும் இந்து சட்டத்தின் கீழ் ஒரு திருமணமான நிலையை நிறுவாது" என்று அது கூறியது.

திருமணப் பதிவின் நன்மை என்னவென்றால், இது ஒரு சிக்கலுக்கு உள்ளான வழக்கில் திருமணத்தின் உண்மையை உறுதி செய்ய உதவுகிறது. ஆனால் இந்து திருமணச் சட்டத்தின் பிரிவு 7 இன் படி திருமணம் நடக்கவில்லை என்றால், "பதிவு திருமணத்திற்கு சட்டப்படியான தன்மையை வழங்காது" என்று உச்ச நீதிமன்றம் எடுத்துரைத்தது.

சிறப்பு திருமணச் சட்டம், 1954 இன் கீழ், ஒரு ஆணும் பெண்ணும் மேற்கூறிய சட்டத்தின் வழிமுறைகளின் படி கணவன்-மனைவி என்ற நிலையை பெறலாம் என்று அது குறிப்பிட்டது.

சிறப்புத் திருமணச் சட்டம், 1954 இந்துக்களுக்கு மட்டுப்படுத்தப்படவில்லை. எந்தவொரு ஆணும் பெண்ணும் தங்கள் இனம், சாதி அல்லது மதத்தைப் பொருட்படுத்தாமல், சிறப்பு திருமணச் சட்டம், 1954 இன் விதிகளின் கீழ் கணவன்-மனைவி என்ற நிலையை பெறலாம். ஆனால் இந்து திருமணச் சட்டம், 1955 பிரிவுகளின் கீழ் மேற்கூறிய சட்டத்தின் பிரிவு 5 இன் கீழ்  எடுத்துரைக்கப்பட்ட சட்ட திட்டங்களுக்கு இணங்குவது மட்டுமல்லாமல், தம்பதியினர் சட்டத்தின் பிரிவு 7 இன் படி ஒரு திருமணத்தை நடத்தி இருக்க வேண்டும்.

அரசியலமைப்பின் 142 வது பிரிவின் கீழ் அதன் முழுமையான உரிமைகளை பயன்படுத்தி, பிரிந்த தம்பதியினர் சட்டத்தின்படி திருமணம் செய்து கொள்ளவில்லை என்று உச்ச நீதிமன்றம் அறிவித்ததுடன், இந்து திருமணச் சட்டத்தின் கீழ் செல்லுபடியாகும் சடங்கு இல்லாததால் அவர்களுக்கு வழங்கப்பட்ட திருமணச் சான்றிதழ் செல்லாதது என்றும் தீர்ப்பளித்தது.

இது அவர்களின் திருமணம் முறிவு நடவடிக்கைகள் மற்றும் கணவர் மற்றும் அவரது குடும்ப உறுப்பினர்கள் மீது பதிவு செய்யப்பட்ட வரதட்சணை வழக்கையும் தள்ளுபடி செய்தது.

முடிவில், உச்சநீதிமன்றத்தின் தீர்ப்பு இந்து திருமணத்தின் புனிதத்தை மீண்டும் உறுதிப்படுத்துகிறது மற்றும் சட்டத்தின்படி ஒரு செல்லுபடியாகும் சடங்கை நடத்துவதன் அடிப்படையை வலியுறுத்துகிறது. திருமணம் என்பது மரியாதையுடனும் அதற்கான தரத்துடனும் நடத்தப்பட வேண்டிய ஒரு புனிதமான நிகழ்வு என்பதை இந்த தீர்ப்பு நினைவூட்டுகிறது.

இந்த தீர்ப்பின் மூலம், சட்டத்தின் மூலம் இந்து என்று அடையாளப்படுத்தப்பட்ட அனைத்து பிரிவு இந்துக்களையும் பிராமண வேதங்களின் கூற்றுக்கு கட்டுப்பட்டு செயல்படும்படி நீதிமன்ற அமர்வு வலியுறுத்துகிறது.