மோசடி கண்டறிதல் ஆய்வுகள் (DDTs) என்பது வினாவலின் போது வாய்ப்புள்ள மோசடிகளைக் கண்டறிய பயன்படுத்தப்படும் அறிவியல் நடைமுறைகள் ஆகும். இந்த ஆய்வுகளில் நார்கோ பகுப்பாய்வு, பாலி கிராஃப் ஆய்வுகள் மற்றும் மூளை வரைபடம் ஆகியவை அடங்கும்.

ஒரு நபர் பொய் சொல்லும்போது குறிப்பிட்ட உடலியல் பதில்கள் தூண்டப்படுகின்றன என்ற தோராயமான ஏற்றுக்கொண்ட கருத்தின் அடிப்படையில் ஒரு பாலி கிராஃப் ஆய்வு செயல்படுகிறது.

பொதுவாக, குருதி அழுத்தம், மின்னோட்டத்திற்கு ஒப்ப தோல்களின் வியர்க்கும் தன்மை [Galvenic Skin Response (வியர்வைக்கு பதிலாக)] மூச்சு மற்றும் துடிப்பு விகிதம் போன்ற மாறிகளை அளவிட ஐயப்பாடுடைய நபருடன் Cardio-Cuffs அல்லது உணர்திறன் மின்முனைகள் (Sensitive Electrodes) போன்ற கருவிகளை இணைப்பதன் மூலம் ஆய்வுகள் மேற்கொள்ளப்படுகின்றன.

கேள்விகள் எழுப்பப்படும்போது, ஒவ்வொரு உடலியல் பதிலுக்கும் தனிநபர் உண்மையைச் சொல்கிறாரா அல்லது ஏமாற்றுகிறாரா என்பதைத் தீர்மானிக்க ஒரு எண் மதிப்பீடு ஒதுக்கப்படுகிறது.

இதற்கு மாறாக, "போதைப்பொருள் உள்செலுத்தி பகுப்பாய்வு" என்பது குற்றம் சாட்டப்பட்டவருக்கு சோடியம் பென்டோத்தல் என்ற போதை தரும் மருந்தை ஊசி மூலம் உடலில் ஏற்றுவது உள்ளடக்கியது. இது அரை மயக்கம் - போதை நிலையைத் தூண்டுகிறது.

அத்தகைய நிலையில் உள்ள ஒருவர் குறைவான தடை மற்றும் தகவல்களை வெளிப்படுத்த கூடுதல் வாய்ப்புள்ளது என்பது நம்பிக்கை. பொய் சொல்வதற்கான நபரின் தீர்மானத்தை இந்த மருந்து பலவீனப்படுத்தும் என்று கருதப்படுவதால், இது பெரும்பாலும் "உண்மை நீர் (truth serum)" என்று குறிப்பிடப்படுகிறது.

மூன்றாவது முறை, மூளை வரைபடம். ஒருவரின் நரம்பியல் செயல்பாட்டை அளவிடுகிறது, குறிப்பாக மூளை அலைகள் - முகம் மற்றும் கழுத்தில் இணைக்கப்பட்ட மின்முனைகளைப் பயன்படுத்தி.

ஒரு படம் அல்லது ஒலி போன்ற பழக்கமான தூண்டுதல்களுக்கு வெளிப்படும்போது மூளை தனித்துவமான மூளை அலைகளை உருவாக்குகிறது என்ற கொள்கையின் அடிப்படையில் இது செயல்படுகிறது.

இருப்பினும், இத்தகைய ஆய்வுகளின் செயல்திறன் மருத்துவத் துறையில் சர்ச்சைக்குரியதாகவே உள்ளது. Indian Journel For Medical Research வெளியிடப்பட்ட 2010 ஆம் ஆண்டு ஆய்வறிக்கையில், மனநல நிபுணர் சுரேஷ் படா மடம் பொய்-கண்டறிதல் நுட்பங்கள் "பல மாற்றுக் கருத்துக்களை எதிர்கொண்டன" என்றும், "பயன்படுத்தப்பட்ட உண்மை உலக அமைப்புகளில் மறைக்கப்பட்ட அறிவை" வெளிப்படுத்துவதில் அவற்றின் செயல்திறன் உறுதியற்றதாகவே உள்ளது என்றும் குறிப்பிட்டார்.

பாலி கிராஃப் ஆய்வுகளின் நம்பகத்தன்மையையும் அவர் கேள்வி எழுப்பினார். ஆய்வின் அடிப்படை கொள்கை குறைபாடுடையது என்று சுட்டிக்காட்டினார்.  இதய துடிப்பு மற்றும் குருதி அழுத்தம் போன்ற அளவுருக்கள், மிகை-தூண்டுதல் (hyper-arousal) நிலையைக் குறிக்கின்றன.

அவை பொய் சொல்வதை தனித்துவமாகக் குறிக்கவில்லை. இதேபோல், அமெரிக்காவில் நடத்தப்பட்ட 2019 ஆம் ஆண்டு ஆய்வில் பெருமளவு தவறான நேர்மறை விகிதங்களைக் குறிப்பிட்டு, தனிநபர்கள் ஒரு பாலி கிராஃபை வெல்ல தங்களை பயிற்றுவிக்க முடியும் என்று குறிப்பிட்டது.

2010க்கு முந்தைய முன்னோடிகள்

2010 க்கு முன்னர், இந்திய நீதிமன்றங்கள் இந்த ஆய்வுகளுக்கு ஆதரவாக வலுவாக இருந்தன. குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களின் உடலில் அத்தகைய மருந்துகளை ஏற்றுவதற்கு குற்றம் சாட்டப்பட்டவரின் ஒப்புதல் தேவையில்லை என்கிற அளவிற்கு நீதிமன்றங்கள் இத்தகைய ஆய்வின் மீது முழுமையான நம்பிக்கை கொண்டிருந்தன.

ரோஜோ ஜார்ஜ் vs துணை காவல் கண்காணிப்பாளர் (2006) வழக்கில், கேரள உயர் நீதிமன்றம் குற்றங்களைச் செய்வதற்கு பயன்படுத்தப்படும் நுட்பங்கள் "பெருமளவில் புதுவிதமாகவும் புதிதாகவும்" மாறிவிட்டன, இதனால் இந்த அறிவியல் ஆய்வுகளை பயன்படுத்துவது பயனுள்ள புலனாய்வுக்கு இன்றியமையாதது என்று குறிப்பிட்டது.

"இத்தகைய சோதனைகள் நிபுணர்களின் கடுமையான மேற்பார்வையின் கீழ் நடத்தப்படும்போது, இந்திய குடிமகனுக்கு வழங்கப்படும் அடிப்படை உரிமைகள் மீறப்பட்டுள்ளன என்று கூற முடியாது" என்று அது அடிக்கோடிட்டுக் காட்டியது. இதேபோல், தினேஷ் டால்மியா vs அரசு (2006) வழக்கில், வினவல் முகமைகள் இந்த ஆய்வுகளை சார்ந்திருப்பது "சாட்சிய கட்டாயமாக" இல்லை என்று மெட்ராஸ் உயர் நீதிமன்றம் கூறியது.

தகவல்களைப் பிரித்தெடுக்க பெரும்பாலும் பயன்படுத்தப்படும் காவல் வன்முறைக்கு பாதுகாப்பான மாற்றாக இந்த "அறிவியல் அடிப்படையிலான வினவல் முறைகளை" நீதிமன்றம் முன்வைத்தது.

2008 ஆம் ஆண்டில், தில்லி உயர் நீதிமன்றம் எஸ். ஷைலேந்தர் ஷர்மா vs அரசு & பிறர், சமூகத்திற்கு எதிரான குற்றங்கள் பெருகி வருவதன் வெளிச்சத்தில், "அரசியலமைப்பு உரிமைகள் மீறப்படாமல் இருப்பதை உறுதிசெய்யும் அதே நேரத்தில் தனிப்பட்ட உரிமைகளுக்கு எதிரான முழுமையான மற்றும் முறையான வினவலின் தேவையை மனதில் கொள்ள வேண்டியது அடிப்படை" என்று வலியுறுத்தினார்.

போதைப்பொருள் பகுப்பாய்வு ஆய்வுகள் "எந்தவொரு அரசியலமைப்பு பலவீனத்தாலும் பாதிக்கப்படுவதில்லை" என்றும், " வினவலுக்கு உதவுவதற்கான ஒரு படி" என்றும் நீதிமன்றம் ஆய்வை மேற்கொள்ள அனுமதித்தது.

செல்வியின் வழக்கு

ஒரு திருப்புமுனை சூழலில், 2010 ஆம் ஆண்டில் செல்வி vs கர்நாடகா மாநிலம் வழக்கில் உச்ச நீதிமன்றம், அரசியலமைப்பின் 20 (3) வது பிரிவின் கீழ் கூறப்பட்டுள்ள தன்-குற்றச்சாட்டுக்கு எதிரான அடிப்படை உரிமைக்கு இணங்க "குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்களின் ஒப்புதலின் அடிப்படையில் தவிர" எந்த பொய் கண்டறிதல் ஆய்வுகளும் நடத்தப்படக்கூடாது என்று தீர்ப்பளித்தது.

இந்தியாவின் முன்னாள் தலைமை நீதிபதி (CJI) K.G. பாலகிருஷ்ணன் மற்றும் நீதி அரசர்கள் R.V. ரவீந்திரன் மற்றும் J.M. பஞ்சால் ஒரு நபரின் அறிக்கையை வெளியிடுவது அல்லது அமைதியாக இருப்பது அவர்களின் தனியுரிமைக்கான உரிமைக்கு ஒருங்கிணைந்ததாகும் என்பதை மேலும் தெளிவுபடுத்தினார்கள்.

எனவே, ஒரு தனிநபரை ஒரு அறிக்கையை வெளியிடுமாறு கட்டாயப்படுத்துவதும் அரசியலமைப்பின் 21 வது பிரிவை மீறுவதாக இருக்கும் என்று அவர்கள் அடிக்கோடிட்டுக் காட்டினர்.

இந்த ஆய்வுகள், புலனாய்வாளர்களுக்கு நம்பகமான தடங்களை வழங்குகின்றன என்ற எடுத்துரையை வலுப்படுத்த சிறிய அனுபவ சான்றுகள் உள்ளன என்றும் நீதிமன்றம் குறிப்பிட்டது. அதன்படி, இந்த ஆய்வுகளின் முடிவுகளை "ஒப்புதல் வாக்குமூலங்கள்" என்று கருத முடியாது என்று அது எச்சரித்தது.

இருப்பினும், "தானாக முன்வந்து ஏற்றுக்கொண்ட ஆய்வின் முடிவுகளின் உதவியுடன்" ஏதேனும் தகவல் அல்லது பொருள் பின்னர் கண்டுபிடிக்கப்பட்டால், அத்தகைய சான்றுகள் நீதிமன்றத்தில் ஏற்றுக்கொள்ளப்படலாம்.

எடுத்துக்காட்டாக, குற்றம் சாட்டப்பட்டவர் ஆய்வின் போது ஒரு கொலை ஆயுதத்தின் இருப்பிடத்தை வெளிப்படுத்தினால், விசாரணை நிறுவனம் பின்னர் அந்த இடத்தில் ஆயுதத்தைக் கண்டுபிடித்தால், குற்றம் சாட்டப்பட்டவரின் அறிக்கையே ஆதாரமாக ஒப்புக் கொள்ளப்படாது, ஆனால் ஆயுதம் இருக்கும்.

இதுபோன்ற ஆய்வுகளுக்கு தன்னார்வத் தொண்டு செய்யும் தனிநபர்கள் ஒரு வழக்கறிஞரை அணுக வேண்டும் என்றும், ஆய்வுக்கு உட்படுத்தப்படுவதன் உடல், உணர்ச்சி மற்றும் சட்டரீதியான தாக்கங்கள் குறித்து தெரிவிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் நீதிமன்றம் மேலும் கட்டளையிட்டது.

கூடுதலாக, அந்த நபரின் ஒப்புதல் ஒரு நீதித்துறை மாஜிஸ்திரேட் முன் முறையாக பதிவு செய்யப்பட வேண்டும் என்றும், இந்த ஆய்வுகளை மேற்கொள்வதற்காக 2000 ஆம் ஆண்டில் தேசிய மனித உரிமைகள் ஆணையம் வகுத்த வழிகாட்டுதல்கள் கண்டிப்பாக பின்பற்றப்பட வேண்டும் என்றும் அது கோரியது.

இப்போதுள்ள கவலைகள்

உச்ச நீதிமன்றத்தின் எச்சரிக்கை நிலைப்பாடு இருந்தபோதிலும், DDD களின் பயன்பாடு உலகளவில் குறைந்து வரும் முறையீட்டிற்கு மாறாக இந்தியாவில் தொடர்ந்து நடைமுறையில் உள்ளது. கடந்த ஆண்டுகளில், 2020 ஹத்ராஸ் தலித் பெண் கூட்டு பாலியல் வன்முறை, 2012 ஷீனா போரா காணாமல் போனது மற்றும் 2022 ஷ்ரத்தா வாக்கர் கொலை வழக்கு உள்ளிட்ட பல உயர்மட்ட வழக்குகளில் இத்தகைய ஆய்வுகள் பயன்படுத்தப்பட்டுள்ளன.

தி ட்ரூத் மெஷின்ஸ்: இந்தியாவில் காவல், வன்முறை மற்றும் அறிவியல் விசாரணைகள் (The Truth Machines: Policing, Violence, and Scientific Interrogations in India) என்ற புத்தகத்தில், பாலி கிராஃப்ஸ் மற்றும் பிற தொடர்புடைய ஆய்வுகளின் தீவிர ஆக்கிரமிப்பு தன்மையை புத்தக ஆசிரியர் ஜினி லோகனீதா அடிக்கோடிட்டுக் காட்டுகிறார்.

தகவல் மற்றும் ஒப்புதலை எப்போதாவது காவல்துறையின் காவலில் பெற முடியுமா என்று கேள்வி எழுப்புகிறார். 2007 மெக்கா மசூதி குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் விடுவிக்கப்பட்டவர்கள் மற்றும் 2006 மும்பை குண்டுவெடிப்பு வழக்கில் குற்றம் சாட்டப்பட்டவர்கள் போன்ற நிகழ்வுகளையும் அவர் ஆவணப்படுத்துகிறார்.

அங்கு தவறான ஒப்புதல் வாக்குமூலங்களைப் பெறுவதற்காக போதைப்பொருள் பகுப்பாய்வு வலுக்கட்டாயமாக வழங்கப்பட்டது. இது பெரும்பாலும் தனிநபர் உடல் மீதான வன்முறை.

இதே போன்ற கவலைகளை எதிரொலிக்கும் வகையில், மூத்த வழக்கறிஞர் ரெபேக்கா ஜோஹன் The Caravan ஊடகத்தில், இதுபோன்ற பொய்-கண்டறிதல் ஆய்வுகள் அறிவியல் மதிப்பீடுகளாக "முகமூடி அணிந்துள்ளன" என்று கூறினார்.

நீதிமன்றத்தின் முன் அவர்களின் தன்மை குறித்து தீர்ப்பு வழங்க இந்த ஆய்வுகளுக்கு உட்படுத்த ஒரு நபரின் விருப்பமின்மையை அரசு தரப்பு எவ்வாறு பயன்படுத்துகிறது என்பதையும் அவர் எடுத்துரைத்தார். "உங்கள் அரசியலமைப்பு உரிமையை நீங்கள் பயன்படுத்தியுள்ளீர்கள் என்ற உண்மை உங்களுக்கு எதிராக தவறான நடத்தையை எடுத்துச் சொல்ல பயன்படுத்தப்படுகிறது", என்று அவர் கூறினார்.